Stevia, of "heuningblare"

Toe die Amerikaners nog nie deur Columbus ontdek is nie, het die Guarani-Indiane 'n wonderlike drankmaat uitgevind wat ook Paraguay-tee genoem word. Om die maatjie 'n soet smaak en 'n buitengewone aangename geur te gee, het guarani die blare van 'n geheimsinnige plant, wat hulle 'kaa-ehe' noem, bygevoeg, wat 'soet gras' of 'heuningblare' beteken. Twee of drie klein pamflette was genoeg om 'n soet koppie maatjie of 'n ander drankie te maak.

Die naam van die geheimsinnige plant klink soos die naam van die oorsese prinses - Stevia rebaudiana. Dit is 'n klein struik uit die noordooste van Paraguay en verwante dele van Brasilië. Stevia-blare is 10-15 keer soeter as gewone suiker. Die Indiane het die geheim van die plant ywerig gehou. Stevia het eers in 1887 aan wetenskaplikes bekend geword toe dit deur die Suid-Amerikaanse natuurkundige Antonio Bertoni 'ontdek' is. As direkteur van die College of Agronomy in die hoofstad van Paraguay, Asunción, het hy belanggestel in verhale oor 'n buitengewone plant, soet van smaak.

Nadat hy 'n klomp takkies gekry het, het Bertoni begin werk, maar hy kon die spesie eers na 12 jaar bepaal en beskryf, nadat hy in 1903 'n lewende monster as geskenk van die priester ontvang het. Dit blyk dat dit 'n nuwe verteenwoordiger van die Stevia-genus is; die pionier het dit genoem na sy chemikusvriend, dr. Ovid Rebaudi, wat gehelp het om die uittreksel te maak, sodat dit uiteindelik op Stevia-rebaudiana Bertoni blyk. Later het dit geblyk dat byna 300 spesies stevia in Amerika groei. Maar net een - Stevia rebaudiana - het 'n soet smaak, dit is die kenmerk daarvan.

Die geheim van die soetheid van hierdie plant is dat dit 'n komplekse stof bevat - stevioside, wat 'n glikosied is. In 1931 word dit onderskei deur die Franse chemici M. Bridel en R. Lyavey. Die samestelling daarvan bevat glukose, sukrose, steviol en ander verwante verbindings. Stevioside is die soetste natuurlike produk wat tot dusver gevind is. In sy suiwer vorm is dit 300 keer soeter as suiker. Sonder kalorie-inhoud en ander negatiewe eienskappe van suiker, is stevioside die ideale plaasvervanger vir gesonde mense sowel as diegene wat aan diabetes, vetsug en ander metaboliese afwykings ly.

Studies het ook getoon dat hierdie plant nie fermentasie veroorsaak nie, nie bydra tot die vorming van gedenkplaat op die tande of bakterieë wat tandbederf veroorsaak nie, en ook nie diere beïnvloed wat tydens laboratoriumstudies in eksperimente gebruik is nie. Die voordelige stowwe van die plant breek nie tydens verhitting af nie, wat belangrik is vir mense wat hoofsaaklik hittebehandelde en gesublimeerde produkte gebruik, ens.

In die middel van 2004 het WHO-kundiges stevia ook tydelik as 'n voedingsaanvulling goedgekeur met 'n daaglikse toelaatbare glukosiedinname van tot 2 mg / kg. Wat suiker betref, is dit ver van 'n sak - vir die gemiddelde persoon 40 g per dag.

Stevia is 'n meerjarige plant uit die Astrov-familie. In die natuur bereik dit 'n hoogte van 60-80 cm, terwyl kultivars 90 cm is. Die stevia-bos is baie vertak, die blare is eenvoudig met 'n paar. Die blomme is wit, klein. Die wortelstelsel is veselagtig, goed ontwikkel. Tans het die hoeveelheid stevia in die natuur effens afgeneem weens die verhoogde versameling van blare, weiding, en ook as gevolg van die uitvoer van sommige plante vir verbouing op bewerkte plantasies.

Stevia groei hoofsaaklik op dorre suurstrande of op slik, wat in 'n strook langs die rand van moerasse lê. Dit dui daarop dat dit by verskillende grondtoestande kan aanpas. Stevia kom voor in gebiede met 'n matig vogtige subtropiese klimaat in die temperatuur van -6 tot 43 ° C. Die optimale temperatuur vir die groei van stevia is 22-28 ° C. Die plaaslike reënval is redelik hoog, dus is die grond konstant klam, maar sonder langdurige oorstromings.

In die natuur word stevia deur saad gekweek, deur blaarrosette geskei, of deur gebreekte takke te wortel wat per ongeluk in die grond vasgeval het of deur vee daarin vertrap is. Stevia-lote verskyn vroeg in die lente, en aan die einde van die somer bereik dit volle ontwikkeling en verdwyn dit vinnig. Daar is gevind dat die duur van daglig die groei en ontwikkeling van stevia beïnvloed. Kort dae bevorder blomvorming en saadvorming. Die blomseisoen in Paraguay is van Januarie tot Maart, wat ooreenstem met die periode Julie tot September in ons halfrond. Langer dae bevoordeel die groei van nuwe takke en blare en verhoog gevolglik die opbrengs van soet glikosiede.

Vanweë die plastisiteit daarvan word stevia suksesvol in baie wêrelddele verbou - in Suid-Amerika, Japan (sedert 1970), China (sedert 1984), Korea, Groot-Brittanje, Israel en ander. Die kommersiële gebruik van stevia in Japan duur sedert 1977 voort. Dit word in voedselprodukte, koeldrank gebruik en in tafelvorm val 40% van die hele stevia-mark op Japan - meer as op enige ander plek. Stevia het in Rusland verskyn danksy die akademici N. I. Vavilov, wat dit in 1934 vanaf 'n ekspedisie na Latyns-Amerika na Rusland gebring het.

Monsters van plantspesies wat deur hom gebring word, word by die Russiese Instituut vir Plantproduksie geberg. In kultuur kan stevia-plante nie goed ontwikkel in die teenwoordigheid van onkruid nie en benodig hulle gereeld onkruid. 'N Digte landing word ook verkies om skade deur reën en wind in onbeskermde gebiede te vermy. Plante wat naby aangeplant is, ondersteun en beskerm mekaar. Stevia het voortdurend klam grond nodig, dit verdra nie droogte nie, maar vogstagnasie is skadelik daarvoor.

Gewasse word geoes aan die begin van die blomtyd, toe die grootste massa blare en die maksimum inhoud van stevioside. Die opbrengs van stevioside van die blare van gekweekte stevia is gewoonlik 6-12%. Onder optimale omstandighede kan 'n stevia-oes van honderdstes 700 kg tafelsuiker vervang!

In die middelband oorwinter stevia nie en word dit jaarliks ​​deur saailinge gekweek. Saad word in Maart-April (vroeër as u die agtergrond gebruik) in saailinge gesaai, sonder saai. Bovenblad met glas. Saailinge word in oop grond geplant wanneer die bedreiging van lente-ryp verby is (einde Mei - begin Junie). Die afstand tussen die plante is 25-30 cm. Die plek vir die plant van stevia moet sonnig wees, beskerm teen die koue noordelike winde. Die grond is verkieslik lig, los, voedsaam, kalk is teenaangedui.

Bloei vind plaas 16-18 weke na saai. Die gebruik van kweekhuise en kweekhuise verhoog die opbrengs. Indien verkies, kan stevia as 'n meerjarige gekweek word. In hierdie geval word die risoom vir die winter opgegrawe en in 'n koel kamer, bedek met grond, geberg. In die lente word die plant heeltemal in die oop grond geplant of vir steggies gebruik. Talle studies het bewys dat stevia 'n veilige natuurlike produk is. Tans word die verkoop daarvan in byna alle lande toegelaat. Die gebruik van stevia deur die Guarani-Indiane vir eeue is ook 'n sterk argument ten gunste van die veiligheid daarvan.

Daarbenewens word stevia en stevioside die afgelope veertig jaar wêreldwyd in groot hoeveelhede verbruik. In hierdie tyd is daar egter nie 'n enkele geval van die nadelige gevolge daarvan vir mense opgemerk nie. Op hierdie manier vergelyk stevia gunstig met kunsmatige versoeters, waarvan die gebruik dikwels tot gevaarlike newe-effekte lei.

Die eienskappe van stevia word nie versleg as dit verhit word nie, en dit kan in alle geregte wat aan hittebehandeling onderwerp word, teenwoordig wees. In die kookkuns word vars steviablare sowel as produkte van die verwerking daarvan (industriële produksie of tuis vervaardig) gebruik.

Vars blare. Die lote word aan die begin van die blom gesny. 'N Klein aantal blare wat vars gebruik kan word, kan egter deur die hele groeiseisoen gepluk word. Dit word byvoorbeeld gebruik om drankies te versoet of om nageregte te versier.

Gedroogde blare. Stevia-blare word van die takke geskei en op die gewone manier gedroog. As u die gedroogde blare in 'n mortier of in 'n koffiemolen maal, kry u 'n groen stevia-poeier, wat ongeveer 10 keer soeter is as suiker. 1,5-2 eetlepels. l poeier vervang 1 koppie (glas) gewone suiker.

Stevia-uittreksel. Dit word verkoop in die vorm van 'n wit poeier, 85-95% bestaande uit stevioside. Dit is 200-300 keer soeter as suiker. 0,25 dele van die uittreksel vervang 1 koppie suiker. Die uittreksel word verkry deur wateronttrekking, verkleuring en suiwering met behulp van ioonuitruilharsen of neerslagmiddels. Stevia-uittreksel kan op sy eie berei word, maar dit sal minder gekonsentreerd wees en moet meer bygevoeg word as u 'n industriële uittreksel berei. Oriënteer u terselfdertyd na u smaak.

Onttrek voorbereiding. Giet die hele stevia-blare of groen poeier met suiwer eetbare alkohol (jy kan ook vodka of brandewyn gebruik) en laat staan ​​vir 24 uur. Filter die vloeistof dan uit blare of poeier. Die alkoholinhoud kan verminder word deur die uittreksel op baie lae hitte te verhit (moet nie kook nie), sodat die wyndamp kan verdamp. 'N Volle uittreksel kan op hierdie manier berei word, maar soet glikosiede word nie so volledig as alkohol onttrek nie. Die vloeibare ekstrak, waterig en alkoholies, kan ingedamp word en in stroop gekonsentreer word.

Kyk die video: Healthy Ways to Sweeten Your Food (April 2021).