Skaars Noord-Amerikaanse Lupins

Send

Alhoewel lupiene nie bekend is vir hul diversiteit nie, is dit die moeite werd om na die individuele spesies van hierdie geliefde meerjarige te kyk. Lupiene is gereed om nie net te verras met variëteite van die algemeenste meerblaar-lupiene of met dekoratiewe eienskappe van jaarlikse lupiene wat van aandag ontneem word nie. Onder hierdie plante is daar spesies wat verbasend is in hul kenmerke - Noord-Amerikaanse lupiene, wat die trots van die versameling kan word en sekerlik 'n beroep op diegene wat van eksotisme hou.

Amerikaanse familielede van gewone lupiene

Lupins gaan nooit mode nie. Hulle word nie tevergeefs as universeel, onpretensieus, gehard en dekoratief beskou nie. Wat die lupiene ook al bespreek, die positiewe uitwerking daarvan op die grond en die skoonheid van waterverfblom is onmiskenbaar. Beide meerjarige lupiene, beide eenjarige en bekende, sal maklik enige ontwerpstaak kan oplos. Alhoewel hulle effens verskil in omvang, en lupienvliegers word heeltemal onverdiend slegs as siderata beskou, is hierdie plante welbekend vir enige produsent. Maar in die familie van lupiene is daar ook 'n paar dosyn soorte hoogs dekoratiewe gewasse. Onder hulle is daar sulke lupiene waarvan min mense gehoor het, maar byna almal bewonder het - indien nie in die natuur nie, dan in kleurvolle foto's.

Sonder lupiene kan u nie 'n enkele somerlandskap van die westelike state van die VSA voorstel nie. Die pragtige Rocky Mountains, die kleurryke velde van Colorado, die pastorale uitsigte oor die sonnige Kalifornië is baie van hul 'prentjie' aan die lupiene verskuldig. 'N Unieke groep spesies van Noord-Amerikaanse oorsprong verskil in 'n aantal dekoratiewe eienskappe van die bekende lupiene.

Die kleurskema is 'n kenmerk van al die Noord-Amerikaanse lupiene. By hierdie plante word die kleur byna altyd voorgestel deur koue waterverfskakerings - van wit tot ligte en mediumversadigde, sagte kleure van blou, lila, lila, pers. Boonop kan die rykheid van kleure en unieke kleurskakerings nie minder verras as die onverwagte kompaktheid van plante en die luukse metaalkleur van die blare nie. Byna al die Noord-Amerikaanse lupiene is plante met 'n silwerige, grys-blink rand. Die blare van plante lyk edel en pakkend, staan op enige agtergrond, waardeur sulke lupiene soos regte sterre van enige ensemble kan lyk, selfs voor blom. Die maksimum hoogte van Noord-Amerikaanse lupiene is gewoonlik beperk tot 50-60 cm, maar daar is plante wat so kompak is dat dit letterlik van die grond af blom. Sulke lupiene vorm horisontale kolle en matte, groei in die breedte, hoewel indrukwekkende bosse nie in die hoogte vorm nie, maar hulle oorwin dit heeltemal anders: hulle lyk soos ongelooflike digte plante. Dit is onmoontlik om lote uit te tap onder die massa digte blare.

Noord-Amerikaanse lupiene, ondanks hul kenmerkende eienskappe, wonderlike blare en buitengewone blou blom, het hul eie belangrike nadeel. Hierdie plante is nie tevergeefs nie, en dit is deesdae slegs bekend as gevolg van wilde familielede en min is in die kultuur bekendgestel. Hulle het nog nie die regte verspreiding en aandag ontvang nie. Sonder uitsondering is alle Noord-Amerikaanse lupiene van korte duur plante, dikwels selfs monokarpieë, wat nie as meerjariges hernu word nie, maar as gevolg van selfsaai. Die verbouing daarvan is nie altyd 'n standaardtaak nie, dit vereis soms dat nuwe plante herplant moet word na verlies of gereelde verbouing van nuwe eksemplare. Daarom kan Noord-Amerikaanse lupiene slegs aanbeveel word vir diegene wat daarvan hou om plante op hul eie te plant, soos ongewone dinge, en gereed is om na hierdie eksotiese eksotika te kyk, wat al hul grille bevredig.

Tipes Lupiene inheems aan die VSA

Daar word geglo dat dit onmoontlik is om nie lupiene te ontmoet as hulle langs die Weskus van die Verenigde State reël nie, hulle verskil op die Amerikaanse vasteland vanweë hul besondere verteenwoordigendheid. Noord-Amerikaanse lupiene, waarvan die aantal spesies nie eens in tientalle gemeet word nie, maar in honderde, skep steeds groot verwarring by die klassifikasies en veroorsaak hewige debat onder plantkundiges. By spesies wat in landskapontwerp ver buite die Verenigde State gebruik word, sal geen probleme met identifisering ontstaan nie. Inderdaad, in die ontwerp van tuine gebruik slegs 6 Noord-Amerikaanse variëteite. En ons almal het die status van baie skaars plante.

Silwer lupien (Lupinus argenteus) kan 'n simbool van alle Noord-Amerikaanse lupiene genoem word. Die plant is ongelooflik mooi as dit in groot groepe geplant word, weelderig, elegant en prentjiemooi. Dit is 'n ware versiering van die Amerikaanse prairies, 'n meerjarige wat verander in grootte, voorkoms en kleure, afhangende van omstandighede, bekend vir die vermoë om aan te pas by verskillende omgewings. In die hoogte kan silwer lupien beperk word tot 15-20 cm of meer as 60 cm in vrugbare grond. Komplekse blare met 'n syagtige rand sit op lang stingels en verras met hul dun lobbe, blare met 'n stomp bokant en 'n edele silwer tint, wat soms gedeeltelik verlore gaan. Blomme in dun, langwerpige bloeiwyses tot 12 cm lank verower met 'n kleur blou kleure en lyk soos oopwerkstrepe wat oor helder en digte setperke hang. As gevolg van soortgelyke kleure, kan hierdie lupine op groot afstand selfs as salie of kattekruid verkeerd gebruik word. Die blomme se kleur is blou, met 'n kwartierige kleure, meestal met 'n wit of rooierige middel. Temperatuur in die somer kan kleure ligter of omgekeerd donker maak. Die plant, wat voortdurend in die breedte brei, verras met sy asemrowende tekstuur van gordyne en kolle wat nie fabelagtig genoem kan word nie. Deur hierdie aansig te gebruik, kan u opruimings of deurlopende skikkings skep. Soms word witbloemige variëteite van silwer lupien of die dekoratiewe vorm daarvan depressus te koop aangebied - 'n versierde lupien met 'n donkerder kleur blomme en meer uitgesproke silweragtige blare. Die blom van hierdie lupien in die vaderland kom aan die begin en die middel van die somer voor, maar by ons blom dit meestal in Augustus en September.

Die blouste van al die lupiene wat u kan ontmoet, is onversoenbaar arktiese lupien (Lupinus arcticus) Die spesie het sy naam nie toevallig gekry nie: die plant word in Alaska aangetref en is gewoond aan 'n baie erge klimaat. Die hoogte van hierdie lupiene bereik ongeveer 40-50 cm, die bosse is baie dik, welig, die kussing van setperke in deursnee is groter as die hoogte. Die blare is baie mooi, gedemp, donkergroen met 'n blouerige palmaat. Die lote is lank, gekroon met gevlekte groot stukkies bloeiwyses. Die aantal voetstukke kan op tien tientalle op een struik bereik. Totdat die blomme blom, lyk die bloeiwyses soos pluisige "borsels" danksy vaal kelkblare, en verras hulle dan met versadigde blou kleure met 'n pers tint van die onderlip en 'n kontrasterende wit vlek op die boonste blomblare, wat die plant 'n ander voorkoms gee en beklemtoon dat die blomme in die bloeiwyses nie so is nie styf. Die arktiese lupien blom in Junie en Julie. Met al sy pragtige voorkoms en gevarieerde besonderhede, lyk die plant nog steeds soos 'n wilde wonderwerk in enige onderneming.

Lyk soos hierdie plant en Nutkan Lupine (Lupinus nootkatensis) - Die plant kom ook van Alaska. Die hoogte van 40 cm tot byna 1 m laat hom toe om dik, ongelooflike digte bosse te skep. Blare met dowwe toppe van lobbe sit op kort blomblare, wat net die visuele massiwiteit van plante verhoog. Ondersteuning talle, wye, met dig gerangskikte lila-violet blomme met ongelyke kleur en duidelik sigbare are. Die bloeiselborsels se lengte is tot 25 cm. Hierdie spesie kan selfs in Mei blom. Alhoewel die blom meestal aan die begin van die somer voorkom.

Lupine Lepidus (Lupinus lepidus) - die mees algemene en alreeds legendariese tapytvoorkoms. Hierdie lupien vorm baie mooi dik sods met so 'n dik silwer rand dat dit soos 'n soliede kol lyk. Kruipende matte is buitengewoon mooi, maar die plant kry ware versieringsvermoë slegs in die middel van die somer, wanneer vyf sentimeter verkorte bloeiwyses met ligte, delikate, blouerige lila blomme tot op 'n hoogte van 10 tot 20 cm styg. Die blom begin op grondvlak, en dan styg die peduncle geleidelik op. Hierdie plant lyk aangenaam en byna fantasties, matte is nie baie dig nie, maar baie mooi.

Lupine Brevera (Lupinus breweri) hou ook daarvan om matte te kweek. Dit is 'n dwerg spesie van lupiene, waarvan die hoogte nie meer as 15 cm op die blomtyd sal wees nie. Dit ontwikkel in die vorm van dik kussings van silwer-smaragd palmaatblare met 'n pragtige rand en mediumgrootte, verkorte bloeiwyse-kerse met donkerpers blomme en kontrasterende kolle. Die blom van die unieke lupien duur voort deur die somer, danksy die donker bloeiwyses en dit lyk asof die plant 'n digte donkerblou bedekking het.

'N Ander soort Noord-Amerikaanse lupien - breëblaar-lupien (Lupinus latifolius) sal slegs diegene wat in die suidelike streke woon, kan waardeer, omdat die rypbestandheid daarvan slegs tot -18 grade beperk is. Dit is 'n meerjarige groei in 'n warm klimaat tot 'n meter hoog, met palmaatblare op lang stingels, wat pragtige, aantreklike lansetvormige lobbe het. Die bloeiwyses is groot, tot 45 cm lank, redelik los, met blou-pers blomme in 'n streng orde. Die plant verras ook met 'n ligte, asof vervaagde kleur, wat amper 'n baie groot wit vlek is en 'n versadigde basiese toon.

Gebruik van Noord-Amerikaanse lupiene in siertuine

Die eksotiese voorkoms van Noord-Amerikaanse lupiene, wat pas by ons begin ontdek, laat hulle soos regte eksotiese sterre lyk. Hulle is terselfdertyd soortgelyk en glad nie soos die spesies wat ons ken nie; hulle lyk kosbaar, edel en eksklusief. En dit maak altyd en oral so 'n indruk, maar slegs die regte keuse van komposisies en omgewing kan hulle 'n ware trots op jou tuin maak.

Vir die ontwerp van die tuin kan Noord-Amerikaanse lupiene gebruik word:

op die alpiene skyfies;
in rotskuns;
in alpiene kweekhuise en binnenshuise rotstuine;
in draagbare rotstuine;
soos 'n potplant;
op ondersteunende mure of hellings;
op die voorgrond is blombeddings met klipperige grond;
in landskapgroepe en massiewe;
in natuurlike ontwerp;
in die ontwerp van tuine in die styl van prairies;
aan die oewer van waterliggame (lupine nutkansky).

Toestande vir seldsame lupiene

Die grond vir Noord-Amerikaanse lupiene moet ooreenstem met hul natuurlike habitat. Aangesien alle lupiene meestal op heuwels, in rotsagtige en ligte grond, in die tuin groei, is dit slegs geskik vir ligte, gedreineerde, sanderige, sanderige of sanderige grond. Hierdie plante word verkies deur swak, eerder as voedsame gronde. Op gewone grond is dit wenslik om 'n dreineringslaag te lê. Die optimale landingsplek is rotse, rotstuine, kunsmatige of natuurlike liggings. Selfs die geringste risiko van versuiping, vogtigheid, stagnasie van water benodig óf addisionele dreineringsmaatreëls óf addisionele skuiling.

As u 'n plek kies vir Noord-Amerikaanse lupiene, is dit beter om op die suidelike hange te stop, beskerm teen wind en trek, warm plekke. Planten skaduwee kan nie staan nie. Hulle word slegs in sonnige gebiede geplant.

Noord-Amerikaanse Lupine Care

Jong lupiene benodig ten minste 'n ligte, stabiele grondvog. Maar as u hierdie plante natmaak, moet u baie versigtig wees: hierdie spesies kan selfs van die geringste versuiping vrek. As die grond korrek gekies is, word die plante teen vogtigheid beskerm, en dan is dit beter om besproeiing van jong gewasse te beheer tydens die besproeiing van jong gewasse en om oorloop te voorkom. Volwasse Noord-Amerikaanse lupiene hoef nie water te gee nie, maar vir meer skouspelagtige blomvorming is dit beter om in droë periodes onderhoudsbesproeiing uit te voer. Slegs die voedingsliefde is slegs die Nutkan-lupien, wat verkies om ligte nat te lei.

Noord-Amerikaanse lupiene is lief vir swak grond en het nie bemesting nodig nie. Sorg daarvoor, met die uitsondering van natmaak, is feitlik nie nodig nie. Nadat u geblom het, kan u vervaag blommestingels afsny, maar dit is beter om die plant vryelik vrugte te dra, sade uit te strooi en sommige daarvan vir die toekoms te versamel: op hierdie manier kan die plant op homself hervat word.

Oorwintering van skaars lupiene

Alle Noord-Amerikaanse lupiene (behalwe breëblaar) is plante wat gewoond is aan haglike toestande. Hulle is in staat om selfs erge ryp onder 40 grade ryp te weerstaan, en het nie voorbereiding vir die winter nodig nie. As daar in die lente geen spore van plante is nie, is dit te danke aan hul natuurlike broosheid en dood, en nie as gevolg van 'n onsuksesvolle oorwintering nie.

Plaag- en siektebeheer

Ons Noord-Amerikaanse lupiene ly slegs aan slakke en slakke, waarteen dit beter is om vooraf maatreëls te tref deur lokvalle te stel en ander strydmetodes te gebruik. As daar in 'n pot- of houerkultuur gekweek word, insluitend binnenshuise rotstuine, ly lupiene uit die Verenigde State dikwels aan plantluise, spinmyte en rooimiere en ander plae. Dit is beter om insekte onmiddellik met insekdoders te bestry.

Teel Noord-Amerikaanse Lupins

Die gemak van saad teel is nie net die sleutel tot die wye verspreiding van lupiene uit die VSA in die natuur nie, maar ook vir die gemak van hul verbouing. Dit is beter om elke jaar 'n deel van die sade in te samel en te red, sodat daar altyd die geleentheid is om die plant weer te saai, as self-saai na die dood en degenerasie daarvan nie toevallig bly nie.

Plantsaad word direk in die grond gesaai. In die herfs word saai slegs in streke met matige winters gedoen, wat plante voor ryp bedek. Vir die middelste sone is die lente saai verkieslik nadat die dreigement van terugkeer-ryp verdwyn het. Gewasse in Mei en selfs Junie sal nie moeilik wees om plante te bewaar nie, omdat sulke lupiene baie vinnig na vore kom - binne 'n week of twee, en dan aktief ontwikkel.

Saai word vlak en yl uitgevoer, in los voedingsgrond in die beddings of op 'n permanente plek. Die belangrikste voorwaarde vir vriendelike ontkieming is stabiele humiditeit. Voordat die plante 'n tweede paar regte blare vorm, word lote uitgedun of op 'n afstand van 15-25 cm tussen die bosse geplant. U kan plante duik en nie op 'n permanente plek nie, maar in hierdie geval kan oorplanting 'n probleem wees. Jong lupiene word voorsien van natmaak in droogte en beskerm plante teen onkruid deur gereelde onkruid.